Hierodula xishaensis is met haar zeven centimeter een van de kleinere Hierodula-soorten. Het gemis aan lengte maakt deze soort goed met mooie kleuren.
Het kweekverslag van de eerste generatie was een van de eerste berichten die ik op deze blog plaatste, en inmiddels werken de eerste volwassen dieren aan de tweede generatie. Wat ook nu opvalt is dat de vrouwen relatief vroeg geslachtsrijp zijn. De eerste twee vrouwen (volwassen sinds 21 februari en 6 maart van dit jaar) begonnen al na twee weken na hun laatste vervelling met het verspreiden van feromonen.
De eerste vrouw heb ik op 19 maart kunnen verparen met een man die sinds 11 februari 2017 volwassen is. Nadat de vrouw middels feromonen om een man begon te vragen, heb ik enkele keren in de avond de terraria van de man en de vrouw tegenover elkaar gezet. In deze opstelling toonde het mannetje wel interesse, maar durfde hij de sprong naar het vrouwtje niet te maken. Hij zag toe hoe ze een sprinkhaan had, dichterbij kwam hij niet.
Pas toen ik de vrouw bij mijn derde poging bij de man in het terrarium zette, werd er vooruitgang geboekt. De vrouw liep over dezelfde tak, en al gauw had het mannetje haar besprongen. Snel daarna was het koppel in een paring verwikkeld. Ook deze poging vond in de avond plaats, de daadwerkelijke paring begon rond 20:00. De volgende ochtend zaten de man en de vrouw op veilige afstand van elkaar. De krijgt enkele dagen rust en mag in de loop van de week proberen zijn kunsten bij de tweede dame te laten zien.
Update 27 maart 2017: op 26 maart heb ik een ander vrouwtje (adult sinds 6 maart) bij hetzelfde mannetje gezet. Het terrarium heb ik in de woonkamer gezet, zodat ik de bidsprinkhanen in de gaten kon houden. Tussen 18:00 en 21:00 vond er geen noemenswaardige activiteit plaats. Daarom besloot ik het terrarium terug te zetten in mijn hobbykamer. Daar aangekomen zag ik dat het mannetje toch het vrouwtje had besprongen. Vanaf dat moment heb ik niet meer gekeken, totdat ik de volgende ochtend om 4:00 de dieren apart van elkaar in het terrarium vond.
Update 29 maart 2017: het vrouwtje heeft sinds de paring geen feromonen meer verspreid. Dit doet mij vermoeden dat er een paring heeft plaatsgevonden in de nacht van 26 op 27 maart.
Update 1 april 2017: het vrouwtje heeft de laatste twee dagen en nachten toch weer feromonen verspreid. De vraag is nu of ze dit doet omdat het mannetje niet bij haar is geslaagd, of omdat ze simpelweg honger heeft. Sinds de mogelijke paringsnacht heeft ze geen grote prooien meer gehad omdat mijn sprinkhanen momenteel op zijn, dus de kans is best aanwezig dat de tweede mogelijkheid de verklaring is. Het mannetje kan het in ieder geval niet opnieuw proberen, want hij is op 29 maart overleden.
Update 25 april 2017: vandaag heb ik de tweede ootheek gevonden. Het vrouwtje verspreidt ’s avonds nog steeds feromonen.
Update 8 mei 2017: bevestiging dat de paring toch is gelukt, op 6 mei om 4:10 trof ik het incubatiebakje aan vol nimfen. Ik telde 121 goede nimfen, plus 8 nimfen die het niet hebben gered, en op 8 mei vond ik een enkel nakomertje. Net als bij de eerste generatie zijn de nimfen dus in de avond/nacht uitgekomen. Wat wel verschilt is de incubatietijd, waar de eerste generatie al na 4 weken uitkwam, lieten deze nimfen 41 dagen op zich wachten.
Het koppel in de ‘spotlights’:
De nimfen in hun incubatiebakje:
Update 2 september 2017: ik krijg wel eens de vraag tot welke leeftijd bidsprinkhanenvrouwtjes vruchtbaar blijven. Ik vind dat moeilijk in te schatten, omdat ik mijn dames altijd zo vroeg mogelijk laat bevruchten. Dit keer had ik echter een kans om een oudere dame (adult sinds 1 april 2017) te laten bevruchten door een jong mannetje (adult sinds begin augustus). Ik had namelijk nog een vijf maanden oud vrouwtje van de eerste generatie, op het moment dat het eerste mannetje van de tweede generatie volwassen werd. Omdat zijn generatiegenoten allemaal nog maximaal sub-adult zijn, heb ik hem (ogenschijnlijk met succes) met zijn tante laten paren.
Om deze paring tot stand te laten komen hebben beide dieren meerdere middagen, avonden en nachten met elkaar doorgebracht, waarin beiden weinig interesse in voortplanting leken te hebben. Uiteindelijk verspreidde het vrouwtje toch nog wat feromonen, en na lange aarzeling sloeg het mannetje toe. De paring duurde ongeveer van 22:00 tot 7:30; toen ik het koppel vanochtend vond keken beiden nogal betrapt. Het wachten is nu op de eerste ootheek, en of deze al dan niet bevrucht is.
Update 5 november 2017: de dame legde op 26 september haar eerste bevruchte ootheek, waarna ze nog een kleine week leefde. De ootheek heb ik geïncubeerd op ongeveer 24 graden waarbij ik ervoor zorgde dat de cocopeat op de bodem van het bakje niet uitdroogde. Op 1 november verscheen de eerste nimf.
Helaas kreeg hij in de dagen daarna geen gezelschap van broertjes of zusjes. Vandaag heb ik de ootheek opengeknipt, en wat ik daar aantrof deed mij vooral verwonderen waar die ene nimf vandaag was gekomen. De ootheek was compleet droog en zag eruit alsof ze in het geheel niet bevrucht was. Van andere min of meer ontwikkelde nimfen was geen spoor te bekennen.
De ene nimf maakt het goed, maar het is duidelijk dat deze oudere dame haar beste tijd voorbij was.
bidsprinkhanen 